贾生诗

jiǎ shēng shī
贾生诗

mò mò huāng jiāo niǎo luàn fēi, rén mín chéng guō tàn dōu fēi.
漠漠荒郊鸟乱飞，人民城郭叹都非。
shā shěn kū gǔ hé xū zàng, xuè wū yóu hún bù dé guī.
沙沈枯骨何须葬，血污游魂不得归。
mài fàn wú rén zuò hán shí, tí páo yǒu lèi kū xié huī.
麦饭无人作寒食，绨袍有泪哭斜晖。
shēng cún líng luò jiē rú cǐ, dàn hèn píng shēng zhuàng zhì wéi.
生存零落皆如此，但恨平生壮志违。